H Αμιέν, μια πόλη 135.501 κατοίκων στον γαλλικό Βορρά, έγινε την προηγούμενη εβδομάδα η πόλη σύμβολο της αντιπαράθεσης ανάμεσα στην ανοιχτή και την κλειστή Γαλλία, στις προκλήσεις τις ευρωπαϊκής ενσωμάτωσης και στην περιχαράκωση της εθνικής αναδίπλωσης.
Ο κύριος ni de droite ni de gauche (ούτε αριστερός ούτε δεξιός) Μακρόν, μετά την ιστορική του νίκη στον 1ο γύρο, επισκέφθηκε το τοπικό εργοστάσιο της Whirlpool που οδεύει προς κλείσιμο και μεταφορά των εργασιών στην Πολωνία για να συνομιλήσει με τους εργαζόμενους που αντιμετωπίζουν το φάσμα της ανεργίας. Το κλείσιμο ενός εργοστασίου δεν είναι θεωρητικό πρόβλημα αλλά οδυνηρή πραγματικότητα. Αποδοκιμάστηκε έντονα από εργαζόμενους που λίγες ώρες πριν είχαν αποθεώσει την έτερη νικήτρια των προεδρικών εκλογών την Λεπέν, η οποία επίσης πήγε στο εργοστάσιο.
Η Λεπέν χαρακτήρισε τους εργαζόμενους «τα σύμβολα αυτής της απεχθούς παγκοσμιοποίησης, που εφαρμόζεται κι οδηγεί τα εργοστάσια να μεταφέρονται στο εξωτερικό καταστρέφοντας χιλιάδες θέσεις εργασίας». Υποσχέθηκε δε, ότι όταν το κράτος θέλει, τότε μπορεί να βρει αγοραστή για να διασωθεί το εργοστάσιο και οι θέσεις εργασίας.
Ο Μακρόν, όπως ήταν φυσιολογικό, με την Λεπέν να έχει υποσχεθεί την διάσωση του εργοστασίου αντιμετωπίστηκε ως ο διάβολος της παγκοσμιοποίησης. Συνομίλησε με τους εργαζόμενους για 40 λεπτά μπροστά στις κάμερες και κέρδισε πόντους δηλώνοντας πως: «Η κυρία Λεπέν χρησιμοποιεί αυτήν την κατάσταση για το πολιτικό της όφελος. Θέλω ο καθένας, που ζει κι εργάζεται στην περιοχή, να γνωρίζει το εξής: αν εκλεγεί εκείνη τότε αυτό το εργοστάσιο θα κλείσει. Και μπορώ να σας πω και δεκάδες άλλα. Αυτό είναι που μας διαφοροποιεί στην μεθοδολογία και στην ουσία». Η εικόνα βέβαια, στα βραδινά δελτία ειδήσεων, ήταν το κοντράστ μεταξύ των αποδοκιμασιών στον Μακρόν και των ιαχών ενθουσιασμού υπερ της Λεπέν.
Οι δημοσκοπήσεις, που προεξοφλούν την άνετη επικράτηση του Μακρόν, προσφέρουν λάθος υπηρεσίες, γιατί αυτή η προεδρική εκλογή δεν έχει τίποτα το συνηθισμένο. Ένας κεντρώος προοδευτικός υποψήφιος υποψήφιος χωρίς κόμμα και μια ακροδεξιά υποψήφια πέταξαν εκτός δεύτερου γύρου το σοσιαλιστικό και το ρεπουμπλικανικό κόμμα, που εναλλάσσονται στην εξουσία από το 1958. Η ανεργία και η τρομοκρατία μαστίζουν την χώρα και δεν φταίει μόνο ο λαϊκισμός.
Δυο Γαλλίες αποτυπώνονται στον εκλογικό χάρτη. Στην επαρχία της Γαλλίας και στις μικρές πόλεις, κάτω των 20.000 κατοίκων, που οι πολίτες βιώνουν την αποβιομηχάνιση και την ανεργία σαρώνει η Λεπέν και τα υπόλοιπα ευρωσκεπτικιστικά κόμματα. Στο Παρίσι και στις πόλεις των 100.000 και πάνω ο Μακρόν επικρατεί. Στα μεσαία εισοδήματα επικρατεί η Λεπέν και στα πιο υψηλά ο Μακρόν. Στους νέους, από 25-34, έρχεται πρώτος ο Μακρόν και στις ηλικίες 35-49 πρώτη η Λεπέν. Στις ηλικίες 60-69 ο Μακρόν και στις ηλικίες 50-59 η Λεπέν. Απόλυτος διχασμός.
Η νίκη Μακρόν στον 1ο γύρο προσφέρει μεν ανακούφιση ως δημοκρατικό ανάχωμα στην ακροδεξιά επέλαση του «Εθνικού Μετώπου» είναι λάθος δε να παρουσιάζεται ως αφορμή για πανηγυρισμούς. Γιατί η ελπίδα που στηρίζεται στην…ορθολογική επιλογή των συνετών ψηφοφόρων, έχει αποδειχθεί εύθραυστη ουκ ολίγες φορές.
Θα ήταν εγκληματική ολιγωρία να θεωρηθεί από τώρα ο Μακρόν Πρόεδρος της Γαλλίας, όταν το 49,31% των Γάλλων εκλογέων -περίπου οι μισοί ψηφοφόροι δηλαδή- ψήφισαν ευρωσκεπτικιστές.
Πέραν του ήδη σχηματισμένου αντιευρωπαϊκού ρεύματος, τις τελευταίες μέρες, αναπτύσσεται στη Γαλλία ένα ρεύμα της διπλής άρνησης (ni Lepen – ni Macron) κυρίως από τους νέους ψηφοφόρους, που δεν ταυτίζονται με τους δυο υποψηφίους κι αυτό εκλογικά μεταφράζεται σε λευκή ψήφο και αποχή. Οι πολίτες αυτοί δεν αντιμετωπίζουν την Λεπέν ως απειλή για την δημοκρατία για να συσπειρωθούν στον 2ο γύρο, γύρω από τον Μακρόν.
Αντιθέτως, το αντι-συστημικό προφίλ που έχει χτίσει η Λεπέν -παρότι ως γόνος πολιτικής οικογένειας καθίσταται κατ’έξοχήν συστημική- μοιάζει ικανό να συσπειρώσει τμήμα δεξιών ψηφοφόρων και τμήμα των ψηφοφόρων του αριστερού Μελανσόν που, ως γνωστόν, για τον 2ογύρο μεταξύ Μακρόν και Λεπέν, προτίμησε να μην δώσει κατεύθυνση (!) αλλά σιωπηρά να πριμοδοτήσει την Λεπέν. Το Κομμουνιστικό κόμμα πήρε έντιμη θέση με το ξεκάθαρο “jamais”, πρωτοσέλιδο στην Ηumanite.
Κατ’ αναλογία, σε ευρωπαϊκό επίπεδο ότι συμβολίζει το εργοστάσιο Whirlpool της Αμιέν για την Γαλλία, είναι η Γαλλία για την Ευρώπη. Οι λύσεις για τα εργοστάσια της Γαλλίας και των υπόλοιπων χωρών πρέπει να είναι ευρωπαϊκές κι όχι εθνικές. Αν «περιχαρακωθεί» η Γαλλία και υψωθούν τα τείχη του εθνικού προστατευτισμού, τότε η ΕΕ θα διασπαστεί.
Αν στην καρδιά της Ευρώπης, στην χώρα που ηγήθηκε της ευρωπαϊκής ενοποίησης (τουλάχιστον μέχρι την επανένωση της Γερμανίας) κι ευεργετήθηκε από την δημιουργία της ΟΝΕ, οι μισοί Γάλλοι πολίτες ψηφίζουν ευρωαπορριπτικά, τότε σε περιφερειακές χώρες τι πρέπει να συμβαίνει;
Λογικά, ο Μακρόν θα εκλεγεί Πρόεδρος της Γαλλίας αγοράζοντας πολύτιμο χρόνο για να ορθοποδήσει η Γαλλία οικονομικά και να παραμείνει ανοιχτή στην Ευρώπη και τον κόσμο. Το σίγουρο είναι ότι ο Μακρόν, αφού διαμορφώσει κοινοβουλευτική πλειοψηφία στις βουλευτικές εκλογές που ακολουθούν τον Ιούνιο για να τον στηρίξει, αποτελεί το τελευταίο στοίχημα για την κοσμοπολίτικη Γαλλία. Και μάλιστα υπό ασφυκτικές πολιτικές συνθήκες, αφού η ώσμωση των δυο άκρων του πολιτικού άξονα -Λεπέν και Μελανσόν - σχημάτισε ένα αντιευρωπαϊκό ρεύμα στη γαλλική κοινωνία, που μπορεί να γίνει και πλειοψηφικό. Στην Ελλάδα κυβερνά εδώ και 2,5 χρόνια!
Ο Μακρόν έχει δέσει την τύχη της Γαλλίας με την τύχη της Ευρώπης. Σε συνεργασία με τη νέα ηγεσία της Γερμανίας, θα κληθεί να ηγηθεί της προσπάθειας για τον μετασχηματισμό της παρακμάζουσας ΕΕ, από μια συνομοσπονδία κρατών που οι εθνικοί ανταγωνισμοί υπονομεύουν την ευρωπαϊκή ενότητα σε μια πραγματική πολιτική ομοσπονδία κρατών.
Είναι καταδικασμένος να πετύχει και στα δυο. Αν αποτύχει, η Λεπέν της Γαλλίας και οι ομογάλακτοι της ανά την Ευρώπη είναι ήδη κερδισμένοι.
No comments:
Post a Comment