Tι ζητά ο Συνταγματικός Νομοθέτης με τη διαδικασία που προβλέπει για την εκλογή του ΠτΔ από τα κόμματα που εκπροσωπούν τις δυνάμεις της κοινωνίας και αποτελούν τους πυλώνες της δημοκρατίας;
Μια φορά κάθε 5 χρόνια να συμφωνούν στην εκλογή του εγγυητή του δημοκρατικού και κοινοβουλευτικού πολιτεύματος. Όχι στο τι πολιτική θα εφαρμοστεί αλλά στον άνθρωπο εκείνο που η συμφωνία στο πρόσωπό του συμβολίζει το σεβασμό στο κοινοβουλευτικό σύστημα και στους κανόνες της δημοκρατίας.
Στους κανόνες που απαιτούνται και καθορίζουν τη λειτουργία των ίδιων των κομμάτων. Είναι παράλογο; Κατηγορηματικά όχι!
Όταν τα κόμματα αποτυγχάνουν να τοποθετήσουν εγγυητή το πολίτευμα, δηλητηριάζουν την κοινωνία. Έχουν τεράστια ευθύνη για το εμπόριο φόβου που μεθοδικά διακινούν. Η αστάθεια και η αβεβαιότητα βολεύει τους μύθους και τους δράκους που εντέχνως συντηρούν ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ.
Αυτό που σίγουρα αποδαιμονοποιεί τη φθηνή πολιτική αντιπαράθεση και την απαξίωση κομμάτων και βουλευτών είναι η συνεργασία. Όχι άνευ όρων, αλλά όταν θέλεις ειλικρινά να λύσεις ένα πρόβλημα ψάχνεις λύσεις, άρα συνομιλείς σε πραγματικές συνθήκες. Αυτό ακριβώς που αποζητά η κοινωνία για να υπερβούμε τα προβλήματα και να σχεδιάσουμε το καινούριο.
Το φθαρμένο πολιτικό σύστημα δεν ακούει την κοινωνία (όλες ανεξαιρέτως οι δημοσκοπήσεις λένε όχι σε πρόωρες εκλογές), την συγκρατεί στην ακινησία γιατί πολύ απλά ΝΔ και ΣΥΡΙΖΑ δεν ξέρουν να σχεδιάζουν με γνώμονα το καλό της χώρας και όχι τα κομματικά τους οφέλη. Οι δεξιότητες, οι επιδιώξεις και οι σχεδιασμοί τους εξαντλούνται στο διχασμό και την πόλωση γιατί σ’ αυτό το πεδίο βολής μπορούν να επικρατήσουν και δυνητικά να καταλάβουν την εξουσία βάζοντας, δυστυχώς όμως, για λάφυρο το ίδιο το κράτος.
Το Ποτάμι πηγάζει από την κοινωνία και ζητά την ψήφο των πολιτών που θα του δώσει την πολιτική νομιμοποίηση να σχεδιάσει για τη χώρα με τη συνεργασία των πολιτικών δυνάμεων που στοχεύουν στην ευημερία των πολλών.
Το Ποτάμι εισάγει την κουλτούρα της συνεργασίας και της συναίνεσης όχι όμως σε ένα μίζερο ελάχιστο κοινό παρονομαστή.
Η άθροιση δυνάμεων στο Ποτάμι γίνεται γινόμενο με στόχο την σύγκρουση με τα προβλήματα και τα στερεότυπα που συρρικνώνουν τριγύρω μας την εμπιστοσύνη, την παραγωγή, την ανθρωπιά, τον πολιτισμό και τελικά τους μισθούς και τις συντάξεις.
Το Ποτάμι έχει δύο κυρίαρχα χαρακτηριστικά:
1. Το σπάσιμο του παραμορφωτικού φακού που τα παλαιά κόμματα βάζουν πάνω από την κοινωνία. Δηλαδή, την προσγείωση του δημόσιου διαλόγου στην πραγματικότητα και στις πραγματικές ανάγκες της χώρας.
2. Την ποιοτική αναβάθμιση της πολιτικής. Νέες ιδέες, λύσεις, πρωτοβουλίες, συμμαχίες και πρόσωπα.
Η πολιτική είναι η τέχνη του εφικτού. Με βάση την ελληνική πραγματικότητα, στόχος της πολιτικής πρέπει να είναι να κάνει το ανέφικτο εφικτό. «Να κάνει εφικτό αυτό που είναι εφικτό, αλλά φαίνεται ανέφικτο», σημείωσε, πρόσφατα, ο Τ. Γιαννίτσης.
Με άλλα λόγια, «Να τα αλλάξουμε όλα χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα!»
No comments:
Post a Comment