«Γιατί μας μισούν τόσο πολύ;»

1:10:00 PM αεροδρόμιο , ασφάλεια , Ευρωπαϊκή Ένωση , Ευρώπη , ΗΠΑ , τρομοκρατία 0 Comments

Δεν υπάρχει χειρότερο συναίσθημα από το φόβο. Σε παραλύει. Πώς να κινηθείς, όταν σου τριβελίζει το μυαλό η ιδέα ότι στην θέση των αθώων θυμάτων του αεροδρομίου των Βρυξελλών, του θέατρου Μπατακλάν, του μετρό του ομφαλού της Ευρωπαϊκής Ένωσης, θα μπορούσες να είσαι εσύ; Δηλαδή, οποιοσδήποτε πολίτης ανεξαρτήτουυ εθνικότητας που ζει, εργάζεται, ταξιδεύει στην πιο ασφαλή (μέχρι πρότινος) ήπειρο στον κόσμο.

Σε μια εποχή, που οι μετακινήσεις και η επικοινωνία εκμηδενίζει χρόνο και αποστάσεις, έρχεται η τρομοκρατία να υπενθυμίσει με αποτρόπαιο τρόπο, πόσο ευάλωτη είναι η Ευρώπη.

Η καθυστέρηση της πολιτικής ολοκλήρωσης και η εμμονή στις πολιτικές λιτότητας στερούν από τους Ευρωπαίους πολίτες την ευημερία και την προοπτική. Τα τρομοκρατικά χτυπήματα στερούν την ασφάλεια. Φυσικό επακόλουθο είναι και η ήδη παρατηρούμενη υποχώρηση του κράτους δικαίου σε πολλές ευρωπαϊκές χώρες (μηδεμιάς εξαιρουμένης και της Ελλάδας).

Ασφάλεια – Ανάπτυξη – Ατομικά δικαιώματα: Αυτό ήταν το τρίπτυχο, στο οποίο στηρίχθηκαν οι ιδρυτές της ΕΕ, μια ποικιλόμορφη ομάδα ανθρώπων με κοινά ιδανικά: μια ειρηνική, ενωμένη και ευημερούσα Ευρώπη. Η ΕΕ δημιουργήθηκε, για να τεθεί τέλος στους συχνούς και αιματηρούς πολέμους μεταξύ των γειτονικών χωρών, που κατέληξαν στον Β΄ Παγκόσμιο Πόλεμο (με θύματα πάνω από 80 εκατομμύρια νεκρούς).

Η Ευρώπη ξέρει από φόβο, αλλά δεν μπορεί να γυρίσει στο φόβο. Το Παρίσι του 2015, οι Βρυξέλλες του 2016 δεν είναι το Λονδίνο, που βομβαρδίζεται το 1940 από τις ναζιστικές δυνάμεις. Οι κοινωνίες δεν θέλουν να τρομοκρατούνται, γιατί παραλύει η ανθρώπινη δραστηριότητα. Η τρομοκρατία θα παραμείνει ο υπ’ αριθμόν ένα κίνδυνος στα θέματα της ασφάλειας για σχεδόν όλες τις ευρωπαϊκές χώρες στα επόμενα χρόνια. Όσοι λένε ότι πρέπει να κλείσουμε τα σύνορα, ρίχνουν νερό στο μύλο της Άκρας Δεξιάς. Ο Φάρατζ στη Βρετανία, η Λεπέν στη Γαλλία, οι σκανδιναβοί ακροδεξιοί, ο αυταρχισμός της ανατολικής Ευρώπης, δεν αντιλαμβάνονται (ή απλά τους βολεύει) ότι «οι εχθροί είναι ήδη μέσα στις ευρωπαϊκές πόλεις».

Η Ευρώπη πρέπει να κοιτάξει «το τέρας», που εξέθρεψε, στα μάτια. Γιατί Ευρωπαίοι πολίτες δεύτερης και τρίτης γενιάς στρατεύονται στον ISIS κι επιστρέφουν ως βομβιστές αυτοκτονίας εκεί που μεγάλωσαν, για να ανατιναχθούν.

Γιατί προτιμούν τα «ουρί του παράδεισου» και την μεταθανάτια ευτυχία του Προφήτη από τον καθημερινό αγώνα της επίγειας ζωής; Τι είδους ζωή ζουν στα γκέτα των ευρωπαϊκών μητροπόλεων, ποιο περιθώριο τους εξωθεί στο απονενοημένο;

Τα τραγικά γεγονότα πρέπει να εξωθήσουν τους Ευρωπαίους ηγέτες σε ακόμα βαθύτερη ενοποίηση: ενιαία δομή ασφάλειας και άμυνας και κοινή εξωτερική πολιτική με ανάληψη ειρηνευτικής πρωτοβουλίας στη Συρία, την Ουκρανία και στη Μέση Ανατολή.

Η Ευρώπη δεν είναι ΗΠΑ, που καταβρέχεται από θάλασσα, αλλά πρέπει να μεριμνήσει για τα γεωπολιτικά της συμφέροντα. Συνορεύει με χώρες και περιοχές, που βρίσκονται σε κρίση. Η εσφαλμένη πεποίθηση ότι η Αμερική και το ΝΑΤΟ θα προστατεύουν αιωνίως την γηραιά Ήπειρο τελείωσε. Ο ψυχρός πόλεμος τελείωσε. Αμερικάνος πρόεδρος επισκέφτηκε την Κούβα μετά από 100 χρόνια. Όχι, όμως, οι εστίες πολέμου. Γι΄ αυτό η Ελλάδα πρέπει να φροντίσει να μη μετατραπεί σε no man’s land μεταξύ Δύσης και Ανατολής.

Η λύση είναι περισσότερη Ευρώπη απέναντι στους αρνητές του δυτικού τρόπου ζωής και στα ξενοφοβικά κόμματα, που ταυτίζουν τον μουσουλμανισμό με τον φανατικό Ισλαμισμό.

Η λύση είναι καλύτερη κι αποδοτικότερη Ευρώπη, ιδίως στο άκουσμα της είδησης ότι στις ΗΠΑ ο Ντόναλντ Τράμπ, υποψήφιος για το χρίσμα των Ρεπουμπλικάνων, αισθάνεται «δικαιωμένος», που αρνείται την είσοδο μουσουλμάνων στη χώρα του.

Δυστυχώς, για την παγκόσμια κοινότητα ο Πρόεδρος Ομπάμα ολοκλήρωσε τη θητεία του.

Πηγή: Liberal