Συνέντευξη του διευθυντή της ΚΟ, Νίκου Μηλαπίδη, στο thecaller.gr και στον Δημήτρη Παπαγεωργίου

Στις ΗΠΑ, αυτή την περίοδο, οι δυο διεκδικητές του προεδρικού χρίσματος των Δημοκρατικών, η Χίλαρι Κλίντον και ο Μπέρνι Σάντερς ανταγωνίζονται για το ποιος θα επιδείξει μεγαλύτερη προοδευτικότητα. Αυτό θα ήθελα να δω και στην Ελλάδα, μια πολιτική επανάσταση, όχι των συνθημάτων, αλλά των λύσεων.

Πώς θα δημιουργήσουμε δουλειές και εισόδημα, τι μέριμνα θα λάβουμε για τους χαμένους των μνημονίων, πώς θα γκρεμίσουμε το κομματικό κράτος, πώς θα εξάγουμε αντί να εισάγουμε. Πώς θα επιστρέψει στη χώρα η πιο μορφωμένη γενιά, που είχε ποτέ η πατρίδα μας, και την εξόρισαν.

Οι μεταρρυθμίσεις έχουν πρόσημο, όταν υπάρχει όραμα και σχέδιο. Επομένως το ζητούμενο είναι πόσο προοδευτικός είσαι στην πράξη και όχι πόσο κεντροαριστερός ή πόσο κεντροδεξιός, ιδίως στα λόγια.

Η διχοτόμηση του κέντρου ανήκει στον 20ο αιώνα. Ο 21ος αιώνας απαιτεί ριζοσπαστισμό στην επίλυση των προβλημάτων που μαστίζουν την χώρα. Εγώ συντάσσομαι με τους ικανούς πολίτες που μπορούν να μεταρρυθμίσουν όσα οι επαγγελματίες πολιτικοί απέτυχαν.

Το μέλλον της χώρας ανήκει στις συμπράξεις και στη σύνθεση διαφορετικών απόψεων για ένα κοινό στόχο: να πάψει η Ελλάδα να είναι ένα γαλατικό χωριό στα νότια της Ευρώπης.

Για να γίνει αυτό πρέπει να σπάσει το συντηρητικό κατεστημένο το οποίο, ξέρετε, κρατά λάβαρα απ’ όλο το πολιτικό φάσμα: από την άκρα δεξιά μέχρι την άκρα αριστερά.

Ποιους θα πρέπει να περιλαμβάνει η νέα Κεντροαριστερά; Μπορείτε να μου αναφέρετε πρόσωπα και παρατάξεις;

Αν η ιδεολογία δεν συνδέεται με δράσεις μετασχηματισμού τότε το ίχνος της στο πολιτικό φάσμα χάνεται. Δείτε σε τι εθνολαϊκιστική πολιτική σύγχυση βρίσκεται ο ΣΥΡΙΖΑ. Εξαπάτησε για να πάρει την εξουσία, συγκυβερνά με τους εξουσιομανείς της λαϊκίστικης δεξιάς και δεν έχει κανένα όραμα για την χώρα. Κατέλαβαν σαν λάφυρο το κράτος και αγωνιωδώς γαντζώνονται στην εξουσία. Αυτή είναι η συνταγή των παλαιών κομμάτων όμως. Δεν είναι το νέο, είναι η μουτζούρα του παλιού.

Συνεπώς, η χώρα χρειάζεται μια μεγάλη προοδευτική παράταξη που θα απομακρύνει την Ελλάδα από το παλιό και τις μεταλλάξεις του παλιού.

Αυτό όμως δεν μπορεί να είναι μια τεχνική συγκόλληση, ούτε ένα άθροισμα εκλογικών ποσοστών. Τέτοια σχήματα είναι θνησιγενή γιατί τελικά αποδεικνύονται οχήματα για να επιβιώσουν λαϊκιστές πολιτικοί και αραχνιασμένοι μηχανισμοί.

Δυο είναι τα προτάγματα για την συνάντηση πολιτικών χώρων:

α) Πρώτα ο χάρτης των μεταρρυθμίσεων και μετά οι χειραψίες.

β) Η ανανέωση των προσώπων. Πρέπει επιτέλους να σπάσουν οι κομματικοί σωλήνες, στους οποίους οφείλονται τα κουσούρια των σημερινών πολιτικών. Θα πρέπει να έχουν την ευκαιρία και νεότεροι, σοβαροί και αξιόλογοι άνθρωποι, να μπουν στην πολιτική για να προσφέρουν. Μόνο έτσι τα κόμματα θα ανοίξουν στην κοινωνία και οι πολίτες θα κινητοποιηθούν να δράσουν.

Ο κ. Θεοδωράκης προσκάλεσε συγκεκριμένα πρώην στελέχη του ΠΑΣΟΚ στο Ποτάμι. Θεωρείτε ότι το Ποτάμι πρέπει να παίξει κύριο ρόλο σε αυτό το εγχείρημα;

Η “σκιά” του Ποταμιού στην κοινωνία είναι πολύ μεγαλύτερη από το μπόι του. Ξέρετε γιατί; Γιατί είναι ο μόνος πολιτικός χώρος που αντιμάχεται τον λαϊκισμό και επιμένει στη σύνθεση διαφορετικών απόψεων. Δυο χρόνια τώρα καταθέτει πολιτικές προτάσεις στον δημόσιο λόγο και αναζητά λύσεις για την ανασυγκρότηση της χώρας.

Είναι πολύ δύσκολο όμως να γίνουν δημοφιλείς οι ιδέες και οι προτάσεις σου, όταν άλλα κόμματα τάζουν την Δευτέρα Παρουσία και τον επί γης παράδεισο ταυτόχρονα. Κι εννοώ συνθήματα όπως η “επανίδρυση του κράτους”, “τα λεφτά υπάρχουν”, τα “Ζάππεια”, “η ελπίδα έρχεται”.

Το τέλος των ψευδαισθήσεων είναι η μόνη υπηρεσία που έχει προσφέρει ο ΣΥΡΙΖΑ στη χώρα. Προσγείωσε άτσαλα το αεροπλάνο της δημαγωγίας στην πίστα του δημοψηφίσματος.

Όσοι αναζητούν προοπτική στον τόπο αυτό συμφωνούν και συντάσσονται ιδεολογικά με το Ποτάμι. Δεν αρκεί όμως αυτό. Πρέπει και να το ψηφίσουν κιόλας. Το Ποτάμι δεν έχει προλάβει να αποκτήσει ρίζες στην κοινωνία. Αυτό είναι το ζητούμενο. Οι αιτίες της εκλογικής υποχώρησης είναι πολλές: υπήρξε λυσσαλέος πόλεμος στο πρόσωπο του κ. Θεοδωράκη αφενός, αλλά και πολιτικά λάθη και οργανωτικά ελλείμματα.

Όσοι διυλίζουν τον κώνωπα για το Ποτάμι, δικαιολογημένο ως ένα βαθμό, λόγω της απαξίωσης των κομμάτων, καταπίνουν την κάμηλο απαλλάσσοντας, ελαφρά τη καρδία, από τις τεράστιες ευθύνες όλους όσους οδήγησαν τη χώρα στο σημερινό αδιέξοδο.

Το Ποτάμι είναι η μόνη γνήσια ανανεωτική μεταρρυθμιστική δύναμη του τόπου. Και γι’ αυτό πρέπει να παίξει πρωταγωνιστικό ρόλο στις εξελίξεις. Το “να τα αλλάξουμε όλα, χωρίς να γκρεμίσουμε τη χώρα” πρέπει να γίνει πραγματικότητα, αν θέλουμε να σωθεί η χώρα.

Πώς θα πρέπει να οριοθετηθεί αυτή η νέα Κεντροαριστερά απέναντι στον ΣΥΡΙΖΑ και την Νέα Δημοκρατία; Τι πιστεύετε για τον Αλέξη Τσίπρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη;

Ό,τι οριοθετείται, περιορίζεται, κατά τη γνώμη μου. Η φοβική προσέγγιση στο “να μη χάσω το μαγαζάκι μου”, θα καταλήξει στην επιβεβαίωση των φόβων. Χρειάζεται ένας προοδευτικός κεντρώος χώρος που θα “κρατά” το μπλοκάκι της μεταρρυθμιστικής ατζέντας για να ξαναχτίσει θεσμούς στη χώρα. Ο αποευρωπαϊσμός και η αποεπένδυση έχουν πληγώσει βαθύτατα τη χώρα και κυρίως τα δυναμικά στρώματα της χώρας. Για να ισορροπήσει ξανά η κοινωνία χρειάζεται να δημιουργήσουμε τις προϋποθέσεις για να ξαναγεννηθεί η μεσαία τάξη.

Οι παραγωγικές δυνάμεις αναζητούν πολιτική έκφραση και αποστρέφονται, πιστεύω, και τον Αλέξη Τσίπρα και τον Κυριάκο Μητσοτάκη.

Τον κ .Τσίπρα γιατί παρότι νέος σε ηλικία, είναι ήδη ξεπερασμένος: εκπροσωπεί την πιο κλισέ εκδοχή του κομματικού παρασιτισμού, αυτό που έχει πει ο Σεφέρης “είμαστε πολύ για το τίποτα και λίγο για το κάτι”. Η πτώση του θα είναι ανάλογα ραγδαία με την άνοδό του.

Τον κ. Μητσοτάκη γιατί είναι πλέον πρόεδρος της δεξιάς παράταξης της χώρας που εκπροσωπεί κυρίως το συντηρητικό κατεστημένο δεκαετιών, στον πυρήνα του οποίου είναι κυρίαρχη ακόμα η πελατειακή αντίληψη. Έχει την ευκαιρία, πάντως, να προχωρήσει σε αλλαγές. Δεν πιστεύω ότι θα το πετύχει.

Φοβάμαι ότι και οι δύο θα επενδύσουν στην ακραία πόλωση για να αναβιώσει ο δικομματισμός. Ένας από τους λόγους που χρεωκόπησε η χώρα και το πολιτικό σύστημα, δηλαδή.

Αρκετά πρώην μέλη, στελέχη και ψηφοφόροι της Κεντροαριστεράς, βρίσκονται πλέον στον ΣΥΡΙΖΑ. Σε αυτούς θα έπρεπε να απευθυνθεί η νέα Κεντροαριστερά;

Καμία έντιμη πολιτική πρόταση δεν μπορεί να καταστεί πλειοψηφική στην ελληνική κοινωνία αν δεν απευθύνεται σε περισσότερους από έναν πολιτικό χώρο. Το μόνο πιστοποιητικό που έχει ανάγκη για την επόμενη μέρα ένας προοδευτικός χώρος είναι η ανάληψη της ευθύνης, η ικανότητα, η ευσυνειδησία και η αξιοπρέπεια. Αν λειτουργήσει ως κολυμβήθρα του Σιλωάμ για επαγγελματίες της αριστεράς, το εγχείρημα θα αποτύχει.

thecaller,gr